Opinie

Waar gaan we heen?

Wel, beste (Bright)mensen, dat weten wij bij Bright ook niet precies, maar dat we met z’n allen nog steeds graag in de (lease)auto stappen, is zeker. Het lijkt er zelfs verdacht veel op dat er massaal voor de auto gekozen wordt als we ergens heen willen of moeten. En dat is best vaak, want het verschijnsel thuiswerken heeft niet zo’n hoge vlucht genomen als er post-Corona in eerste instantie werd gedacht. Het OV is nog steeds geen adequaat alternatief en dat zal het waarschijnlijk ook nimmer worden.

Zeker, er komen wel steeds meer nieuwe/creatieve ‘mobiliteits-oplossingen’ zoals dat zo mooi heet (zie het fenomeen ‘microcar’ dat we aan de hand van de Opel Rocks-e onlangs hebben besproken in deze kolommen), maar de vraag naar occasions is nog steeds enorm. Deels heeft dat te maken met de lange levertijden die gelden voor de meeste nieuwe auto’s, vooral als ze elektrisch zijn aangedreven. Dat drukt de verkoopcijfers van EV’s enigszins en mede daardoor neemt het marktaandeel van de hybride weer toe. De andere logische verklaring voor de hernieuwde populariteit van hybride-aandrijflijnen (al dan niet met een stekker) is de multi-inzetbaarheid ervan. Met sommige modellen haal je bijna 100 kilometer puur elektrische actieradius, en je realiseert meestal met gemak een relatief laag gemiddeld benzineverbruik in de dagelijkse rijpraktijk terwijl je geniet van het hoge systeemvermogen, het diesel-achtige koppel en navenante prestaties. Bovendien drukt de geringe BPM-afdracht dankzij de mooie emissie-cijfers de aanschafprijs benevens de bijtelling. Mooier kan het bijna niet worden.

Dat een merk als Porsche inmiddels meer dan 100.000 exemplaren van de elektrische Taycan heeft geproduceerd, is veelzeggend. Daarnaast hebben de andere Europese (premium)merken dit jaar weer flink gas gegeven als het gaat om het uitbrengen van aantrekkelijke/betaalbare elektrisch aangedreven modellen. Dientengevolge is de aantrekkingskracht van Tesla enigszins tanende. Het is wellicht maar goed dat Tesla-productie in China nogal heeft geleden onder de lockdowns aldaar. Een merk als Polestar (dat feitelijk een Chinees merk is…) heeft goed begrepen dat je de productie niet in China moet concentreren en heeft besloten meer auto’s in de VS en Europa te gaan bouwen. De nieuwe Polestar 3 is daarbij een belangrijke auto voor (de groei van) dit merk. Maar indien dit model – als ware het de poolster – de weg wijst in welke richting de elektrische auto zich zal ontwikkelen, dan gaan we helaas heel hard de verkeerde kant op. Te duur, te groot en vooral te zwaar.

We moeten juist naar juist toe naar auto’s die in alle opzichten zo efficiënt mogelijk zijn. Zoals we in algemene zin als mensheid veel efficiënter zullen moeten (proberen) te handelen. Het Nederlandse merk Light+-year (met die extreem gestroomlijnde ‘zonneauto’) toont in dat licht een duidelijk betere denkrichting. Dat is in elk geval hoopgevend in deze donkere dagen!