Opinie

McLaren Artura: driewerf hoera!


Want eindelijk is er een min of meer betaalbare (iets meer dan twee ton…) McLaren waarmee je volledig elektrisch kunt rijden. Niet veel meer dan een kilometertje of 30, maar vooruit. We moeten tenslotte allemaal op z’n minst een heel klein beetje ons best doen. En als je heel erg je best doet, kun je met deze McLaren heus gemiddeld 1 op 10 rijden. Terwijl je nota bene de beschikking hebt over bijna 700 pk (systeem)vermogen en meer dan 700 newtonmeter trekkracht. Daniel Riccardo zou welhaast wensen dat hij alleen maar in déze McLaren zou hoeven rijden en niet meer in z’n F1-auto. Zou de vroeger zo goedlachse ‘Aussie’ inmiddels getraumatiseerd zijn door de kleur oranje..? 

Hoe dan ook, aan een hybride aandrijflijn zullen alle F1-coureurs inmiddels wel zijn gewend. En net als bij F1-auto’s gaat alle kracht naar de achterwielen en niet zoals bij veel andere hybride super- en hypercars gedeeltelijk naar de voorwielen. De ‘radial flux’ elektromotor levert 95 pk en dit supercompacte ding lanceert McLaren als het ware de toekomst in: 0-100 in 3 seconden, topsnelheid 330 km/h. Net als bij de Maserati MC20 en de Ferrari 296 GTB bestaat het ‘klassieke’ deel van de aandrijflijn uit een 3,0 liter V6 met twee turbocompressoren.

If it isn’t broken…
Het is een goed uitgangspunt in het leven dat je dingen die goed functioneren meestal beter niet kunt veranderen/verbeteren (don’t fix it!) en dat is helaas precies wat vrijwel alle autofabrikanten hebben gedaan met stuurbekrachtiging. Zij hebben de oude trouwe hydraulische stuurbekrachtiging vervangen door een elektrische, met als argument dat je daar 0,0001 % brandstof mee bespaart. De ware reden is evenwel, dat een auto met elektrische stuurbekrachtiging goedkoper is om te produceren dan een auto met hydraulische stuur-assistent (net zoals TFT-schermen goedkoper zijn dan een klassiek instrumentarium). McLaren heeft deze ‘verbetering’ wijselijk niet doorgevoerd en daarom sturen hun auto’s zo fijn. Mooi afgewogen en met veel gevoel/feedback. Inderdaad, net als vroeger zovéél auto’s deden (een Peugeot 504 bijvoorbeeld…). Ze zijn voor de Artura wèl voor het eerst overgestapt naar een écht sperdifferentieel (in de plaats van dynamische stabilisatie met rem-ingrepen op de wielen). Hardware in plaats van software dus; altijd een goed idee. Mede daardoor en door het relatief lage gewicht (1500 kg) is de Artura een sensationeel goed sturende auto, waarin je ouderwetse kicks krijgt terwijl je tóch laat zien dat je qua milieu van goede wil bent. Een beetje zoals een keer per week vis/kip eten in plaats van vlees en jezelf dan zelfgenoegzaam ‘flexitariër’ noemen.

Dus…
Voor Nederlanders is er uiteraard maar één voor de hand liggende kleur: Papaya-oranje. Want daar wek je geen afgunst, maar het Oranje Gevoel mee op.