Blij dat ik (elektrisch) rij!
Degenen die de midlifecrisis inmiddels achter zich hebben gelaten, zullen zich de BOVAG-/RAI-actie ‘Blij dat ik Rij’, met de bijbehorende geinige gele stickers nog wel herinneren. Zo langzamerhand zou je je een eigentijdse variant van die actie (bedoeld als tegengas tegen het autobeleid van Den Haag) kunnen voorstellen. Maar dan met een dubbele betekenis. Enerzijds zijn er veel mensen gewoon oprecht blij dat ze elektrisch rijden, anderzijds omdat de fiscale voordeeltjes voor elektromobilisten langzaam maar zeker verdwijnen. Inmiddels wordt wederom serieus overwogen (en deze keer is het menens…) niet meer het bezit, maar alleen nog het gebruik van auto’s te belasten. Zo kun je degenen die op stroom rijden ook heel simpel aanslaan, namelijk voor elke gereden kilometer. Feitelijk gebeurt dat nu overigens óók al met auto’s die op benzine of diesel rijden (naar rato van de CO2-emissie zelfs!), omdat op elke liter fossiele brandstof een euro naar de staatskas gaat.
Feit is, dat Den Haag nu al vele honderden miljoenen BPM/CO2-heffing op jaarbasis misloopt, omdat er veel elektrische auto’s worden verkocht. Vorig jaar verdubbelde het aantal elektrische auto’s tot 150.000 en je hoeft alleen maar om je heen te kijken in de Randstad om te constateren dat de minister van Financiën (die tot de de corona-crisis bijna 20 miljard per jaar binnenhaalde met de trouwe melkkoe) als het in dit tempo doorgaat over een jaar of drie een groot budgettair probleem heeft. Er is dan ook een heel ruim aanbod van aantrekkelijke en betaalbare elektrische auto’s. Zelfs een hele ‘vette’ elektrische Porsche heb je al voor ruim onder de ton en inmiddels biedt Dacia een elektrische auto aan voor 20 mille, terwijl Volkswagen onlangs aankondigde dat het fenomeen ‘GTI’ opgevolgd gaat worden door ‘GTX’. Degenen die een beetje ervaring hebben met elektrische auto’s, weten dat het rijplezier er niet minder om hoeft te zijn. Er zijn inmiddels zelfs talloze automobilisten die lyrisch zijn over hun rustgevende, want extreem stille vervoermiddel. De voorheen meest gestelde vraag (maar hoe ver kan je ermee rijden?), hoor je inmiddels nauwelijks meer. Logisch, want iedereen weet dan Nederland met 70.000 laadpalen relatief goed voorzien is, met het huidige elektrische wagenpark. Laden gaat ook steeds sneller. Honderd kilometer actieradius ‘tanken’ gaat bij veel auto’s in 5-10 minuten, waardoor de actieradius simpelweg geen issue meer is. Voor een bedrijf als Fastned is dat snelladen overigens wel degelijk een puntje van aandacht, want de kapitaalbehoefte is enorm als je moet blijven investeren in locaties en palen steeds weer moet opwaarderen om nóg sneller te kunnen laden (sommige auto’s gaan richting de 300 kWh). En dan krijg je als wegbereider ook nog te maken met machtige oude spelers (Shell) waartegen je moet procederen over locaties. Inmiddels zijn bijna alle fossiele bedrijven onder druk van hun activistische aandeelhouders ‘wakker’ geworden en ze beginnen naast de benzinepomp ook laadpalen te installeren.
Het zal door de ver(der)gaande elektrificeren van het wagenpark (de grote Duitse autofabrikanten hebben al gezegd dat het bijna onmogelijk is om aan de door de Europese commissie voorgestelde emissie-eisen voor 2025 te voldoen met verbrandingsmotoren) onontkoombaar zijn dat er snel nog meer laadpalen komen. Er schijnen er uiteindelijk een miljoen nodig te zijn. Tenzij we uiteindelijk allemaal met een zonneauto van Lightyear gaan rijden natuurlijk. Dit Nederlandse bedrijf haalde onlangs met SHV een nieuwe, grote investeerder binnen en gaat dit jaar de eerste auto’s voor klanten bouwen. Ook goed nieuws uit Duitsland: het bedrijf Mahle (bekend van de zuigers in onze ouwe trouwe verbrandingsmotoren) ontwikkelde een zeer efficiënte elektromotor waar geen kobalt (zo’n metaal dat in dubieuze omstandigheden wordt gewonnen) voor de magneten wordt toegepast. Alles komt goed…